Γενοκτονία: Οποιαδήποτε πράξη με στόχο τον μερικό ή ολικό αφανισμό μιας φυλετικής, εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας.
Η δημοσίευση γίνεται με αφορμή την επικείμενη ημέρα μνήμης (19 Μαΐου) της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και των στατιστικών αύξησης/μείωσης πληθυσμού των Ελλήνων από 1978!
• Σε περίοδο πολέμου Από το 1940 έως το 1946 είχε επέλθει φυσική μείωση του πληθυσμού κατά 87.860.
• Από το 2011 έως το 2016 η μείωση του πληθυσμού ανήλθε σε 114.789.
Το 2017 αυξάνεται δραματικά η διαφορά Γεννήσεων Θανάτων ανά ημέρα!
Είναι φύση αδύνατον για όποιον παρακολουθεί τα γεγονότα χωρίς θρησκευτικές, πολιτικές ή ακόμα και εθνικές παρωπίδες να μην καταλάβει πως ότι συμβαίνει είναι:
1. Προσχεδιασμένο και προγραμματισμένο όσο και ένας πόλεμος επεκτατικής σκοπιμότητας!
2. Απόρροια οποιουδήποτε διχασμού που κυριαρχεί σε βάρος αυτών που τον υιοθετούν!
Σκεπτόμενος θα καταλήξω πως αυτό που συμβαίνει είναι περισσότερο αποτελεσματικό από οποιονδήποτε πόλεμο ή Γενοκτονία!
Άρα ας αφήσουμε τις “προφητείες” και τις κινδυνολογίες τύπου “θα μπουν οι Τούρκοι” διότι είναι σαν να ανησυχεί ένας ένοικος μην του πάρει το σπίτι κάποιος άλλος ενώ η απόφαση ανήκει στον ιδιοκτήτη του σπιτιού..
Και εμείς αυτήν την στιγμή σπίτι δεν έχουμε!
Ο ραγιάς του παρελθόντος με τον σημερινό διαφέρουν…
O λόγος είναι επειδή σήμερα δεν υπάρχει το πρόσωπο της εξουσίας όπως τότε!
Μπορεί τότε ο εχθρός να ήταν οι γείτονες και οι δυνάμεις καταστολής, όμως σήμερα δεν είναι οι μετανάστες, οι γείτονες, το πολιτικό σύστημα ή οι δυνάμεις καταστολής!
Όλοι αυτοί μαζί με μας είναι πιόνια της ίδιας παρτίδας σκάκι, που τα μετακινούν κατά το δοκούν “αόρατες” δυνάμεις!
Όσο συντομότερα το καταλάβουμε, τόσο ταχύτερα θα εξελιχθεί ο άνθρωπος σε Άνθρωπο άρα και ο έλληνας σε Έλλην!
Όσο θα υπάρχουν όμως “ελληνάρες” που ετοιμάζονται για πόλεμο και με περίσσιο καμάρι λένε πως ΘΑ τους … και ΘΑ μας ελευθερώσουν επειδή θα πάρουν ένα όπλο, είμαστε καταδικασμένοι σαν είδος και σαν γένος προς αφανισμό!
Και η ερώτηση που γεννάται, είναι η εξής:
Πως γίνεται κάποιος…
που δουλεύει και δεν εργάζεται,
που δουλεύει και δεν εργάζεται,
που έχει αφεντικό και όχι εργοδότη,
..να μπορέσει να πολεμήσει φανταστικούς εχθρούς με στόχο μια ελευθερία που ποτέ δεν επιδίωξε πραγματικά!;
Και επιτέλους ποια η διαφορά ενός σκλάβου που αναζητούσε καλύτερο αφέντη με ευνοϊκότερες συνθήκες(ελευθερίες) και του σημερινού μέσου Έλληνα!;
Όταν κάποιος θα οριοθετήσει και θα απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις θα ανακαλύψει τι τελικά διακυβεύεται για τον καθένα, και φυσικά θα διαπιστώσει πως η ελευθερία αν και έχει γίνει σλόγκαν, δεν είναι ανάγκη όλων, διότι οι περισσότεροι δεν ξέρουν πως να την διαχειριστούν…
Αν δέχομαι να μου ορίζουν άλλοι:
Τα πότε – Τα που και τα Για πόσο.
Το πότε θα ζω,
Το πότε θα δουλεύω,
Το πόσα θα παίρνω,
Το πότε θα τα παίρνω,
Το αν θα τα παίρνω,
Το πότε θα δω την οικογένειά μου,
Το που θα πάω,
Τότε θέλοντας και μη,
ΔΕΝ είμαι ελεύθερος !!!
Angelofmind