“Δεν είχα πρότυπα στο ύψος μου. Δεν είδα ποτέ κάποιον σαν κι εμένα να το κάνει” προσθέτει για να θυμηθεί την ημέρα που άλλαξαν τα πάντα: “Μετά είδα ένα άρθρο για μια ομάδα Ρώσων που έκαναν άρση βαρών. Είδα έναν χοντρό Ρώσο να πανηγυρίζει. Μόνο που πανηγύριζε έχοντας πηδήξει περίπου ένα μέτρο από το έδαφος! Για αυτό άρχισα να ψάχνω για αυτούς και τον τρόπο που προπονούνται.
Εκείνο το καλοκαίρι πηγαίνοντας προς την τρίτη χρονιά μου στο κολέγιο πήρα 12 κιλά μυικού όγκου και βελτίωσα το άλμα μου κατά μισό μέτρο”.
Τρέχει, σηκώνει βάρη, πηδάει. Κάθε μέρα. Για πολλές ώρες. “Με ρωτούν γιατί προσπαθείς τόσο σκληρά; Και εγώ τους απάντηση με ερώτηση: “πόσους ανθρώπους ξέρετε που είναι 1.65 και μπορούν να καρφώσουν”; Αυτή είναι η δική του κινητήρια δύναμη.
“Προπονήθηκα πάρα πολλές ώρες, τρέχοντας, πηδώντας, σηκώνοντας βάρη απλά και μόνο για να βάλω μια μπάλα μέσα σε ένα στρογγυλό πράγμα πάνω από το έδαφος. Μια προσπάθεια που επίσης μετράει για δύο πόντους. Το έκανα μόνο και μόνο για αυτή τη μοναδική στιγμή που θα μπορούσα να πω “τα κατάφερα”συμπληρώνει.
Για να καταλήξει: “Όλοι αποτυγχάνουν. Ο μόνος τρόπος για να πετύχεις είναι μέσω της αποτυχίας. Πρέπει να μάθεις πως πετυχαίνεις. Έτσι είναι τα πράγματα. Επειδή ένας δρόμος δεν είναι στρωμένος, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να τον διαβείς.
Για αυτό μου αρέσει αυτό το ταξίδι. Η ιστορία μου γίνεται γνωστή και τα παιδιά θα καταλάβουν ότι αυτός ο τύπος ήταν 1.65 και κατάφερε να κάνει κάποια πράγματα στο μπάσκετ και θα σκεφτούν ότι “και εγώ μπορώ να τα καταφέρω.
Όλα είναι πιθανά. Είμαι ένας συνηθισμένος τύπος από μια μικρή πόλη του Οχάιο. Η μαμά μου και ο παππούς μου πάντα μου λένε “δούλεψε σκληρά, δούλεψε σκληρά”. Ναι, αλλά δεν γίνεται τίποτα. Μέχρι που μια μέρα. Απλά… μπουμ.
Προπονήθηκα με αυτόν τον τρόπο για να δείξω στα παιδιά ότι μπορεί να είσαι 1.65, μπορεί να είσαι από μικρή πόλη, αλλά μπορείς να καταφέρεις. Μπορείς να καρφώσεις, μπορείς να γίνεις ο καλύτερος παίκτης στην ομάδα σου. Μην ξεγράφεται τους μικρόσωμους”.