Το είπε ο Mahatma Gandhi και το έχουν επαναλάβει πολλοί…αλλά τι σημαίνει;
Για τον κάθε έναν μας μπορεί να σημαίνει και κάτι διαφορετικό. Αλλά έχω διαπιστώσει πως ένα πράγμα ισχύει για όλους: η αλλαγή μας τρομάζει ακόμη κι αν γίνεται για το καλό μας, ακόμη κι αν η επιμονή στη στασιμότητα φαίνεται παράλογη.
Για μένα, η αλλαγή είναι σχεδόν τόσο άνετη όσο να αγκαλιάζω τους φίλους μου. Βέβαια, πέρασα διάφορα στάδια όπου το να κάνω κάτι διαφορετικό ήταν μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής μου. Αν όμως δεν έκανα όλα αυτά τα πράγματα που ήταν τόσο άβολα, δεν θα βρισκόμουν στην Αυστραλία, Τουρκία, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιταλία τον τελευταίο χρόνο να μαθαίνω για κάτι που πιστεύω πως ολοκληρωτικά θα αλλάξει τον κόσμο μας (περμακουλτούρα) και με άμεση σύνδεση, τους εαυτούς μας. Βασικά δεν θα εξελισσόμουν….
Αν και πιστεύω απόλυτα πως μπορούμε να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες μας (αν προέρχονται από την αλήθεια μας και όχι από τον εγωισμό μας), γνωρίζω πολύ καλά και τη σημαντικότητα της δράσης. Τα πράγματα που ονειρευόμαστε μπορεί να είναι μπροστά μας, αλλά αν δεν τεντώσουμε τα χεράκια μας, αν δεν ανοίξουμε τα ματάκια και τα μυαλουδάκια μας, αν δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό, είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε την ίδια φυλάκιση. Και αυτή η φυλάκιση δεν είναι παρά μόνο στο κεφάλι μας. Αν είστε μέσα σε αυτό το κελί, εστιάστε στον ήλιο που φέγγει μέσα από τα κάγκελα, κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε τον ιδανικό σας κόσμο.
Χμμμμμμ…..βαθιά ανάσα. Ιδανικός κόσμος; “Δεν υπάρχει” θα πουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Και όμως υπάρχει. “Ναι, μα εσύ ταξιδεύεις, είναι βέβαιο ότι θα βρεις καλύτερες καταστάσεις από αυτές της Ελλάδας”. Όμως, η κατάσταση γύρω μας αρχίζει από τον εαυτό μας, γιατί θα κοιτάξουμε τον κόσμο με βάση το πως βλέπουμε τον εαυτό μας. Αν είμαστε μίζεροι, θα βλέπουμε μόνο μιζέρια γύρω μας, γιατί ξέρουμε να συντονιζόμαστε μόνο με τη μιζέρια. Αν βλέπουμε λύσεις, ξαφνικά το να ταξιδέψουμε και να ζήσουμε κάτι διαφορετικό είναι μια ελκυστική ιδέα που μας φέρνει πιο κοντά στον προορισμό μας. Η πρόκληση είναι στο να δούμε τα πράγματα αλλιώς.
Είναι το ίδιο πράγμα με το να προσπαθούμε να βρούμε μια ραδιοφωνική συχνότητα. Δεν θα βρούμε τον αγαπημένο μας σταθμό και ούτε θα ακούσουμε το αγαπημένο μας τραγούδι αν δεν βάλουμε το ράδιο στη σωστή συχνότητα. Έτσι και εμείς, πρέπει να αλλάξουμε συχνότητα, αλλιώς θα παραμείνουμε στον ίδιο σταθμό ακούγοντας τα ίδια βαρετά τραγούδια είτε μας αρέσει, είτε όχι.
Μα τι μπορώ να κάνω; Αυτό εξαρτάται από το τι θέλετε να κάνετε. Για μένα, ο δρόμος ξεκίνησε με την αυτοέρευνα….και συνεχίζει με την αυτοέρευνα και μεγαλώνει με μικρά βήματα προς το όραμά μου. Βασικά διάβασα πολύ, συζήτησα αμέτρητες φορές, άλλαξα δουλειές, σπούδασα αρκετά, ταξίδεψα, ξεφορτώθηκα τα υλικά “αγαθά” και η ζωή μου συνεχίζει με γεμάτο και διασκεδαστικό ρυθμό. Αυτή τη στιγμή όλα μου τα υπάρχοντα χωράνε σε μια βαλίτσα. Μερικές φορές αναρωτιέμαι πότε θα κατασταλάξω σε ένα μέρος, αλλά αυτή είναι μια απόφαση που θα αισθανθώ στην καρδιά μου και δεν θα πάρω με το μυαλό μου. Αυτό σημαίνει ότι δεν κρίνω τι κάνω – απλά συνεχίζω μέχρι να μην το θέλω πια. Και αυτό δεν σημαίνει πως το δικό σας ταξίδι θα έχει τα ίδια στοιχεία, θα βρείτε τι θέλετε και θα προχωρήσετε με το δικό σας ρυθμό!
Αυτό που με βοηθά πολύ στο να είμαι άνετη με την αλλαγή είναι ο διαλογισμός. Στην Ιταλία μόλις τελείωσα ένα 10ήμερο διαλογισμού Vipassana (Βιπάσσανα), μια εμπειρία που επέλεξα να συμβάλλει σε μια μεγάλη αλλαγή στον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Είναι μια τεχνική που σου δίνει τον τρόπο να ξεριζώσεις τη δυστυχία…και την προτείνω ανεπιφύλακτα!
Μερικά πρακτικά βήματα για να γίνετε η αλλαγή που θέλετε θα μπορούσαν να είναι:
1. Παρατηρήστε τι είναι αυτά που καμαρώνετε/ζηλεύετε/ονειρεύεστε/θέλετε στη ζωή σας (hint: δεν έχει να κάνει με υλικά αγαθά)
2. Διαλέξτε το πιο εύκολο…και βάλτε το στο πρόγραμμα (πχ. μπορεί να σας αρέσει που σας χαμογελά ένας ξένος, οπότε θέλετε να το κάνετε και εσείς)
3. Όταν έρθει η ώρα να εφαρμόσετε αυτή την αλλαγή, μπορεί να αισθανθείτε φόβο ή κάποια επιφύλαξη. Αισθανθείτε το φόβο και κάντε ένα μικρό βήμα προς το στόχο σας ούτως ή άλλως. Χαμογελάστε. Σιγά σιγά θα γίνει συνήθεια.
4. Συνειδητοποιήστε πως η αλλαγή είναι ένα κομμάτι μιας διαρκούς εξέλιξης και όχι ένα τέλος.
5. Αρχίστε πάλι απ΄το πρώτο βήμα.
Συγχαρητήρια! Όσο και μικρή να σας φαίνεται η αλλαγή, έχουν αρχίσει να αλλάζουν πολύ μεγαλύτερα πράγματα μέσα σας και είστε στο σωστό δρόμο.
Στην αρχή βρίσκεται συνήθως αυτό που μας σταματάει, αλλά όλα ξεκινούν με ένα μικρό βήμα το οποίο θα μας ξεβουρκώσει από τη στασιμότητα. Είμαστε παγωμένοι και ο πάγος είναι ο φόβος μας. Και εγώ φοβόμουν να ξεκινήσω αυτό το blog. Και εγώ φοβόμουν να επιστρέψω στην Ελλάδα μετά από μια ολόκληρη ζωή στην Αυστραλία. Και εγώ φοβόμουν να αλλάξω την “καριέρα” μου για πέμπτη φορά, να πουλήσω τα πράγματά μου, να μετακομίσω τη ζωή μου…και τι κατάφερα; Να κολυμπώ μέσα στις ίδιες βαρετές καταστάσεις.
Όταν, όμως, αντιμετώπισα τους φόβους μου, συνειδητοποίησα ότι ήταν ποτισμένοι από εξωτερικούς παράγοντες και ήταν τόσο βαθιά που νόμιζα ότι ήταν δικοί μου. Τότε είναι που κατάλαβα πως δεν είχα πια τίποτα να φοβηθώ. Ο πατέρας μου μου υπενθυμίζει πως γεννιόμαστε με τίποτα και πεθαίνουμε με τίποτα, άρα δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Οπότε δεν έχω τίποτα να φοβηθώ. Και έτσι προχωράω μπροστά και ότι γίνει, έγινε – γνωρίζοντας πολύ καλά πως όταν έρθει η ώρα να μεταβώ στον άλλο κόσμο, τα μόνα πράγματα που θα μετανιώσω είναι αυτά που δεν έκανα…αλλά είμαι σίγουρη πως δεν θα έχω τίποτα να μετανιώσω, γιατί έχω πλέον γίνει η αλλαγή που περίμενα τόσα χρόνια από τους άλλους και αυτό με γεμίζει.