Εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις – Αθήνα 1982
Το δοκίμιο αυτό δημοσιεύτηκε στο υπ’ αριθμ. 36 φύλλο της επιθεώρησης «ELLEMENTS» επίσημο όργανο της «Ομάδος Αναζητήσεων και Μελετών για τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό» (G.R.E.C.E.)
…Κάθε άνθρωπος γεννιέται κατ’ αρχήν «κληρονόμος». Δεν υπάρχει ταυτότητα για τα άτομα ή τους λαούς, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν αυτό που τους παρήγαγε…
…Το να είναι κανείς θρήσκος, σημαίνει να είναι υπεύθυνος, να μην παραλείπει. Το να είναι υπεύθυνος σημαίνει να είναι ελεύθερος, να δίνει στον εαυτό του τα συγκεκριμένα μέσα αναλήψεως των ευθυνών του. Αλλά, το να είναι ελεύθερος, σημαίνει να είναι και συνδεδεμένος…
…αυτό που συνδέει αδιαίρετα τον ιουδαιοχριστιανικό μονοθεϊσμό με την ανεπιείκεια και την μισαλλοδοξία, δεν είναι το ότι ο Γιαχβέ είναι μοναδικός θεός, αλλά ότι ο μοναδικός αυτός θεός θεωρείται διάφορος του κόσμου, ανώτερός του και εξ αυτού, είτε το θέλουμε είτε όχι, αντίθετος μ’ αυτόν…
… «Δημιουργός» της φύσεως, ο άνθρωπος είναι επίσης «δημιουργός» θεών. Γίνεται ο ίδιος θεός, κάθε φορά που υπερβαίνει τον εαυτό του, κάθε φορά που αγγίζει τα όρια του καλύτερου μέρους του εαυτού του. Στην αρχαιότητα άλλωστε, ο ήρωας είναι ημίθεος με όλη τη σημασία της λέξεως…
…Στον παγανισμό ο άνθρωπος εξυψώνει τη θεϊκότητα, εξυψώνοντας τον εαυτό του και την υποτιμά θεωρώντας τη θεϊκότητα σαν ένα είδος δεσπότου της Ανατολής, του οποίου τις διαταγές πρέπει κανείς να ακολουθεί υπό τον φόβο τιμωριών. Έτσι επικυρώνεται η ιδέα ότι ο άνθρωπος γίνεται θεϊκός, όταν δίνει το καλύτερο από τον εαυτό του, όταν υπερβαίνει τον εαυτό του…
…ο Κόσμος δεν «είναι» αλλά «γίνεται». Δεν δημιουργήθηκε μια για πάντα, αλλά θεμελιώνεται συνεχώς με νέες έννοιες…
Alain de Benoist
BLOG ΑΡΧΕΙΟ