Μεγάλωσα σε έναν κόσμο που όλοι πάλευαν να ταιριάξουν, να ειδικευτούν, να ταμπελοποιηθούν. Και αφού το καταφέρουν, να κάνουν τα πάντα να επιβεβαιώνουν συνεχώς την ίδια ταυτότητα.
Ποτέ, δεν μου άρεσε. Δεν ήθελα να έχω ταμπέλα στην ζωή μου, για τίποτα.
Ούτε οι πολιτικές μου πεποιθήσεις μπορούσαν να οριστούν, ούτε οι γνώσεις και η περιέργεια μου.
Όταν τελείωσα τις σπουδές μου ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός δεν ήθελα να το αναφέρω ως ταυτότητα ποτέ, γιατί ένιωθα πως μικραίνω αυτό που μπορώ να είμαι.
Πάντα είχα πολλά ενδιαφέροντα και πολύ περιέργεια για εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Μπορεί το πρωί να διάβαζα για την γενική και ειδική θεωρία της σχετικότητας, το μεσημέρι την Πολιτεία του Πλάτωνα και το βράδυ τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των οικονομικών συστημάτων.
Σε μια κοινωνία που κυνηγάει την ειδίκευση και την πληρώνει αδρά έμοιαζα να χάνω το τρένο την στιγμή που «αντικειμενικά» είχα περισσότερες γνώσεις και καλύτερη αντίληψη. Αλλά σαφώς λιγότερη ειδίκευση.
Μπορούσα να μιλήσω πολύ άνετα με πολλούς ανθρώπους και πολλά επαγγέλματα, σε προχωρημένες συζητήσεις, αλλά δεν μπορούσα να αντικαταστήσω κανέναν εξολοκλήρου.
Από όταν ήμουν παιδί, θυμάμαι να είμαι σε κάθε άθλημα πολύ καλός, αλλά σε κανένα εξαιρετικός. Μπορούσα όμως να συμμετέχω σε όλα το ίδιο καλά.
Όλα αυτά όταν τα ζει ένα παιδί, κάποια στιγμή θα το επηρεάσουν. Έρχεται η ώρα που σκέφτεσαι μήπως εγώ είμαι ο «προβληματικός»;
Όλοι κάνουν ένα πράγμα καλά και προσπαθούν να το «τελειοποιήσουν», ενώ εσύ μόλις φτάνεις σε ένα καλό επίπεδο τσουπ αλλάζεις πεδίο και πας να μάθεις κάτι εντελώς καινούργιο.
«Μην κρατάς πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη» μου έλεγαν μια ζωή.
Θυμάμαι να πηγαίνω προπόνηση μπάσκετ και ποδόσφαιρο ταυτόχρονα και να μαθαίνω εντελώς αντίθετα πράγματα, για το πως πρέπει να περπατάω. Όντως το ένα που έκανα υπονόμευε το άλλο, αλλά εγώ ήμουν ευτυχισμένος που έκανα και τα δυο μαζί.
Όταν δουλέψεις όμως με τον εαυτό σου, έρχεται η στιγμή της αυτοεκτίμησης. Προσέξτε, όχι της αυτοπεποίθησης που έρχεται από το ποσό καλά κάνουμε κάτι. Η αυτοπεποίθηση απαντάει στο μπορώ.
Της αυτοεκτίμησης που έρχεται από το ποσό πολύ πιστεύουμε στον εαυτό μας και σε αυτό που είμαστε! Απαντάει στο αξίζω.
Όταν έφτασα σε αυτό το σημείο, άρχισα πλέον να ψάχνω για το πως μπορώ όλα αυτά που ξέρω σε τόσους διαφορετικούς τομείς, να τα κάνω να έχουν αξία.
Και εκεί είναι που χρειάζεται να γίνεις πιο παραγωγικός και λειτουργικός. Διάβασα και έμαθα για τον Steve Jobs που ξεκάθαρα δεν ήταν καλυτερος από κανέναν στους τομείς που έφερε επανάσταση, αλλά έβλεπε την αόρατη αυτή σύνδεση μεταξύ τους. Κατάλαβα πως όλα αυτά που εγώ έχω στο κεφάλι μου και η σύνδεση μεταξύ τους δεν ίσχυε για τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή η έλλειψη σύνδεσης πραγμάτων έβλεπα να δυσκολεύει τις ζωές φίλων και συγγενών.
Ωπ λέω εδώ είμαστε.
Εγώ έβλεπα ξεκάθαρα πως μπορεί να οφελήσει μια συνεργασία 2-3-4 ανθρώπων με διαφορετικά χαρακτηριστικά, ενώ εκείνοι δεν μπορούσαν να το αντιληφθούν. Μπορούσα πολύ γρήγορα να αναγνωρίσω τις δυνατότητες των ανθρώπων γύρω μου. Κάτι που για μένα έμοιαζε εντελώς φυσικό, για τον περισσότερο κόσμο ήταν ο λόγος της στασιμότητας του.
Εκείνη ήταν η στιγμή που σταμάτησα να ανησυχώ για την ειδίκευση που δεν έχω (ενώ ήμουν έτοιμος για μεταπτυχιακό) και άρχισα να μαθαίνω ακόμη περισσότερα πράγματα. Και όσα περισσότερα μάθαινα, τόσο καλύτερος γινόμουν στη Δικτύωση. Μου ήταν πιο εύκολο να συμμετέχω σε συζητήσεις με πολλά διαφορετικά θέματα και να ήμουν ένας καλός συνομιλητής, που έδινε αξία στον άλλο.
Σήμερα είμαι ένας άνθρωπος που ξέρει πρώτα από όλα: Ποιος είναι, τι θέλει να κάνει, ποια τα προτερήματα του, τα μειονεκτήματα του (πολύ σημαντικό) και πως θα το κάνει βοηθώντας άλλους ανθρώπους να τα ανακαλύψουν (αποφασίσουν).
Αν γυρίσουμε όμως πίσω σε εκείνο το παιδί πριν 10-15 χρόνια που ένιωθε μόνο και διαφορετικό θα καταλάβουμε πόσο εύκολο ήταν να «λακίσει» και να ακολουθήσει μια ζωή που μόνο δυστυχία θα του προκαλούσε καταδικάζοντας το να κάνει κάτι που δεν αγαπούσε.
Για αυτά λοιπόν τα παιδιά γράφτηκε αυτό το άρθρο και για τους γονείς τους ώστε να μπορέσουν να τα αναγνωρίσουν και να τα βοηθήσουν. Γιατί σήμερα με τον ρυθμό που λειτουργεί η κοινωνία μας αυτά τα παιδιά έχουν το πλεονέκτημα και είναι κρίμα αντί να το εξελίξουν να το κρύψουν.
Σήμερα ευτυχώς υπάρχει όρος για αυτά τα παιδιά και ονομάζονται multipotentialite.
(Άτομα με πολλαπλές δυνατότητες)
Θα χρησιμοποιήσω και παρακάτω την αγγλική λέξη γιατί υπάρχουν διάφορες λέξεις στα ελληνικά, που δεν δίνουν σωστά το νόημα της.
Πιο κοντινή ελληνική λέξη στον όρο, θα έβαζα το #Πολυπράγμων, άλλες λέξεις που χρησιμοποιούνται είναι Πολυδυναμικός, Πολυμορφικός. (Είναι σημαντικό να ξεχωρίζει από τον πολυμαθή που είναι πιθανόν η εξέλιξη του)
Multipotentialite είναι ένα άτομο που έχει πολλά διαφορετικά ενδιαφέροντα και δημιουργικές αναζητήσεις στη ζωή.
Η Emilie Wapnick που θα δείτε και στο βίντεο από την ομιλία της στο Ted λέει:
« Οι Multipotentialite δεν έχουν κάποια «κλήση» όπως κάνουν οι ειδικοί (specialist).
Το να είμαστε Multipotentialite είναι το πεπρωμένο μας.
Έχουμε πολλά μονοπάτια και τα κυνηγάμε όλα, είτε διαδοχικά είτε ταυτόχρονα (ή και τα δύο).
Οι Multipotentialite ευδοκιμούν στη μάθηση, την εξερεύνηση και την κατάκτηση νέων δεξιοτήτων. Είμαστε εξαιρετικοί στο να συγκεντρώνουμε διαφορετικές ιδέες με δημιουργικούς τρόπους. Αυτό μας κάνει απίστευτα καινοτόμους και λύτες προβλημάτων.
Όταν πρόκειται για νέα ενδιαφέροντα που αναδύονται, η ακόρεστη περιέργειά μας, μας οδηγεί να απορροφήσουμε ό,τι μπορούμε να πιάσουμε στα χέρια μας. Ως αποτέλεσμα, αποκτούμε γρήγορα νέες δεξιότητες και τείνουμε να είμαστε ένας πλούτος πληροφοριών. »
Εδώ το βίντεο του Ted:
#Angelofmind #AngelProso
#Αρθρο 1η δημοσίευση 5/12/21 Angel of Mind FB Page
Ξεκίνησε μια προσπάθεια άρθρα που ήταν σε μορφή post στα social media να τα μεταφέρουμε στο site μας ώστε να υπάρχουν όλα μαζεμένα.
Αν βρίσκετε χρήσιμα τα άρθρα μας, θα εκτιμούσαμε πολύ να τα μοιραστείτε με άλλους.
Άγγελος Προσώτσανλης
Συμβουλευτική Προσωπικής Ανάπτυξης & Επιχειρήσεων