Για τα παιδιά μας, όλοι θέλουμε το καλύτερο… αλήθεια, τι κάναμε όμως γι’ αυτό?
Ως πότε θα ονειρευόμαστε το “ασυμβίβαστο” -ότι θα περπατήσουμε πάνω σε δύο βάρκες- αυτό της καθαρότητας ενός παιδιού και της βρομιάς της σύγχρονης ζωής, όπου πεθαίνουν άνθρωποι και δυστυχούν και όλοι κοιτάζουνε αλλού να μην το δουν και ταραχτούν…
“ευρωομόλογο για να σωθούμε να μην μας κατασπαράξει ο λαός και έχει ο θεός, θα τα πληρώσουν οι επόμενοι…” – αυτή την αριστερά έχετε, για να μην τρέφουμε αυταπάτες… Οπότε ένα μένει – μόνοι σας να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας γιατί ξέρετε και είστε ικανοί να καταλάβετε, πως άλλα έχουν αξία…
Αφιερωμένο σε όλους τους “μπόμπιρες” και τις “μπομπιρίνες” του πλανήτη!
ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ:
“Παιδί που είσαι ξένο
από πονηριά, υποκρισία, ψευτιά
και στο παρελθόν μας σ έχουμε
δεμένο,
γιατί δεν είδαμε την αλήθεια καθαρά
Αν θέλουμε μια καινούργια ανατολή
και η ζωή να χαρίζει ελπίδες,
να προστατεύσουμε την αγνή σου
ψυχή
και να μη την λερώσουμε με πονηρές
φροντίδες.
Με το χαμόγελό σου τη ζωή μας να
Χρωματίσουμε,
αγνάντι για το αύριο ν έχουμε τη ματιά σου,
πολέμους κι έχθρες να σταματήσουμε,
να χορέψουμε στο παλμό που
βγάζει η καρδιά σου.
Στράτος Γεωργούλης
(Λακωνία, 11 Δεκεμβρίου μέρα του Παιδιού)”